Örtüsü katran karadır kimi gecelerin. Gece olmasın diye uğraşırsın, olmasın siyah. Yürümek dahi yetmez, sokaklar hep biter. Kitaplar da biter üstelik. Yavaş yavaş okursun. Bir şeyler ararsın içinde, tadı tanıdık. Bulamazsan fena. Bulursan daha fena. İki arada bir derede.
İnkâr ettiklerini bir bir getirir koyar önüne gece; nankördür, halden anlamaz.
Gece benim en güvendiğim dostum.
YanıtlaSilgeceye güvenebilmem için önce "gün"e güvenmem gerek. bazen çok zor.
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilGömülmek geceye. Bazen düşüncelere dalmak için baş eğilir ya, onun gibi tıpkı, düpedüz gömülmüş olmak. Dört bir yanda insanlar uyumaktadır. Ufak bir oyunculuk, masum bir kendini aldatış, sanki evlerde uyumaktadırlar, sağlam yataklarda, sağlam çatılar altında, döşekler üzerinde boylu boyunca uzanmış ya da kıvrılıp büzülmüş, çarşaflar üzerinde, yorganlar altında; gerçekte bir araya gelmişlerdir, o bir vakitler ve sonraları olduğu gibi çöl bir yerde, açıkta bir konak, sayılamayacak kadar konak, bir önder, bir kavim, soğuk bir gökyüzü altında, soğuk topraklar üzerinde, önce ayakta, şimdi savrulmuş yerlere, alınlar kollara bastırılmış, yüzler yere doğru, sakin sakin soluyarak. Ve sen uyanık durursun, nöbetçilerden birisin, yanı başındaki yanan çalı çırpı yığınından bir odun parçasını sallayarak sana en yakın kişiyi bulursun. Neden uyanıksın? Birinin uyumaması gerekiyor işte. Birinin nöbet tutması gerekiyor.
YanıtlaSilSessiz gece. Sessiz. Ve sen vazgeçtin
YanıtlaSilbeklemekten. Nerdeyse dingindi her yer.
Birden, orada olmayan kişinin o canlı
dokunuşunu duydun yüzünde. Gelecek.
Sonra kendi kendine çarpan panjurların sesi.
İşte rüzgar da çıktı. Ve biraz ötede,
kendi sesinde boğuluyordu deniz.
Metehan arkadaşıma ihtirasla katılıyorum ayrıca bu da güzeldir:
YanıtlaSilhttp://www.youtube.com/watch?v=WwEq5dXrMbA
'Bir tek gece vardır insanın hayatında
Ömür boyu sürer nöbeti.'
Hayırlı Ramazanlar.