19 Kasım 2013

Vasiyet/Vazgeçmek


Bellek biter mi? diye sordu bir yazar. Sahi biter mi? (Yine en sonda soracağım soruyu en başta sordum, dayanamadım.)

Vasiyet yazacak kadar yaşlı değilim elbet. Ama yapılacaklar listemden silmeye çalıştığım altbaşlıkları azaltmaya çalışırken hatrıma gelenler.

Kaç yönümü görüyor beni tanıyanlar, bilmiyorum. Bilmek de istemiyorum. Ne çok soruya “Kader kısmet, bazı şeyler” der olmuşum, şaşırıyorum. Verecek bir cevap bulamadığımda, ya da konuşmaya çabalamaktan yorulduğumda böyle cevap veriyorum artık. Nasılsa değiştiremeyeceğim, dönüştüremeyeceğim karşımdakini. Konuşarak hiçbir devinim sağlayamayacaksam, boşuna çabalamak niye?

Bir yanda oturup saatlerce konuştuğum insanlar, hayatımı paylaştıklarım. Diğer yanda iki kelam edemediklerim. Bir yanda, her şeyimi anlatmaya çekinmediklerim. Diğer yanda kabız sohbetlerin başkahramanları.

Bellek bitmez, ama biz bitiririz. Ve bizim bitirdiğimiz her şey gibi gelip dönüp, durup durup yine bulur bizi; öc alır gibi.

“Bak dinlemeyeceksen, anlatmayayım” diyorum içimden karşımdakilere. Bak anlamaya çalışmayacaksan anlatmayayım. Bak değişmeyecekse hiçbir şey…

Ama en güzeli vazgeçmekmiş, Niye daha önce kimse söylemedi bana bunu? Umursamamak ne güzel bir hismiş.

Bir de affedebilsem insanları. Düşünmedikleri için, değişmedikleri için, sabit fikirleri için, önyargıları, kalıpları için. Ama kızamam ki kimseye, kafamdaki kalıba uymadı diye. O vakit kendime de kızmam gerekir zaten.  

Bellek. Hatrımda kalanlar. Kalmasa daha iyi olanlar. Kalsa mı acaba olanlar?

Beni biraz kabuğumda bırakın, içim azalmış.  

29 Ekim 2013

"Yaşam, bir çatlayıp dağılma işlemidir zaten,"


                                 “Yaşam, bir çatlayıp dağılma işlemidir zaten, gelgelelim oyunun en çarpıcı bölümünü oluşturan vuruklar -dıştan gelen ya da dıştan geldiği sanılan büyük, beklenmedik vuruklar- anımsadıklarınız, özürlerinizi yüklendikleriniz, zayıf anlarınızda dostlarınıza açtıklarınız - etkilerini hemen göstermezler öyle. İçten gelme bir başka tür vuruk vardır ki- ancak onunla baş edemeyeceğiniz kadar geciktiğinizde duyarsınız varlığını, bir bakıma artık eskisi kadar sağlıklı biri asla olamayacağınızı sezdiğiniz bir gün. Birinci tür çözülüşün çabuk olup bittiği sanılır oysa ikinci, nerdeyse biz bilincine varmadan olup bitmiştir de ansızın fark ediliverir.” F. Scott Fitzgerald


Anlatacak o kadar çok şey var ki. Ama benim konuşmaya mecalim yok. Geçmişin geçmesini bekliyorum. Meğer oturup bekleyince geçmezmiş. Belki de hiç beklememek gerekmiş.


Belki de bir yerden başlamalıyım artık. Şimdiyi yaşamalıyım. Kendime kızmaktan vazgeçmeliyim. Savunma mekanizmalarımı bir an olsun durdurmalıyım. Kendimi o kadar uzun zamandıır savunuyorum ki, bunu nasıl yapacağımı unuttum. 

Kendimi ne çok ihmal etmişim. Şimdi ertelediğim şeyleri yapıyor ve nihayet mutlu hissedebiliyorum. Cebimde bir daha, hiçbir zaman eskisi kadar sağlıklı olamayacağımın bilgisiyle.   



                                               Kings of Convenience feat Feist-Know How

                                                           Riding on this know-how
                                                           Never been here before
                                                           Peculiarly entrusted
                                                           Possibly that's all
                                                           Is history recorded?
                                                           Does someone have a tape?
                                                           Surely, I'm no pioneer
                                                           Constellations stay the same

                                                           Just a little bit of danger
                                                           When intriguingly
                                                           Our little secret
                                                           Trusts that you trust me
                                                           'Cause no one will ever know
                                                           That this was happening
                                                           So tell me why you listen
                                                           When nobody's talking

                                                           What is there to know?
                                                           All this is what it is
                                                           You and me alone
                                                           Sheer simplicity

26 Ocak 2013

Geçiyordum uğradım



1. Yapmam gereken milyonlarca iş varken, ben takvim başına geçmiş yine parmak hesabı yapıp duruyorum. Küçükken özlediğim insanları toplayıp mutlu mesut yaşayabildiğim bir köy hayal ederdim. Hoş olmaz mıydı sahi?

2. Gece; tüm hastalıkların uğruna bekleşip, patlak verdiği zaman dilimi. Bir gece ansızın, tüm unutmak istediklerimi hatırlayıp -kısa bir film şeridi gibi filan da değil- bildiğin tekrar tekrar yaşayıp üzülebiliyorum. Bu geceler bana hiç yaramıyor. Tevekkeli değil, hava kararınca uyuyasım geliyor hemen.

3. Hayatım hakkında ciddi kararlar verme eşiğindeyken bir kez daha kararsızlığın ne mene bir şey olduğuyla yüzleştim. Bu sefer uykum kaçtı. Eğer değişiklik istiyorum diye yeri göğü inletirse, rahatsız edici değişiklikler yapmak zorunda kalabiliyormuş insan. Tuhaf.

4. Sevdiğim hiçbir şeyden zevk alamamaya başladım. Kaç zamandır kitap okuyamadığımı ben de unuttum. Bir nevi durgunluk dönemi, ama bir türlü bitemedi gitti her nedense. Ben iyice depresyona girmeden şu okul bitse iyi olacak.

5. bir de, insanlar az konuşmalı. Bunu bilir bunu söylerim. Herkes biraz daha az konuşsa hepimiz daha sağlıklı insanlar olabilirdik. En azından konuşarak halledemediğimiz sorunların farkına varırdık mesela. Hoş olmaz mıydı sahi?